To był trzeci – i ostatni wieczór XVII Elbląskich Nocy Festiwalu Piosenki Wartościowej. Za nami dni wypełnione muzyką i dobrą zabawą. W niedzielę, 25 sierpnia, dla gości, którzy zdecydowali się odwiedzić dziedziniec Galerii EL organizatorzy przygotowali wyjątkową, muzyczną niespodziankę – koncert „Okolice Komedy”, będący prezentacją twórczości wybitnego polskiego kompozytora i pianisty, artysty znanego na całym świecie ze standardów jazzowych i niezapomnianej muzyki filmowej. Do utworów Krzysztofa Komedy, kompozycje ze swoich repertuarów zaprezentowali: Dorota Miśkiewicz, Adam Nowak i Hanna Banaszak.
Krzysztof Komeda wywarł niebagatelny wpływ na ukształtowanie się stylu określanego mianem „polskiej szkoły jazzu”, a jego muzyka zyskała światowy rozgłos. Z muzyką Komedy mierzyło się bardzo wielu interpretatorów, osiągając inne efekty i ekspresję.
Niedzielny (25 sierpnia), ostatni wieczór XVII Elbląskich Nocy Festiwalu Piosenki Wartościowej można uznać za majstersztyk muzycznych temperamentów najwybitniejszych polskich artystów sceny jazzowej. To był niezwykły koncert: oryginalne połączenie form muzycznych i osobowości artystycznych: Doroty Miśkiewicz, Adama Nowaka i Hanny Banaszak wespół z bandem Miśkiewicz/Majewski Quintet - Jestem wzruszony i niezwykle zaszczycony, że mogę śpiewać do akompaniamentu bandu Henryka Miśkiewicza i towarzyszyć tak znakomitym artystom, bo do tej pory grałem z zespołem Raz Dwa Trzy, gdzie to ja jestem tam przewodnikiem – śmiał się Adam Nowak.
Dorota Miśkiewicz – „Być wciąż w podróży, w drodze pod wiatr”
W niedzielny wieczór, w świat muzyki Komedy wprowadził festiwalowiczów band, grając dwie kompozycje nieodżałowanego artysty. Zaraz potem na scenie wystąpiła Dorota Miśkiewicz, która na początek zaprezentowała jedną z najbardziej rozpoznawalnych kompozycji Komedy, ale przede wszystkim „perełkę” muzyki filmowej: wspaniale zaśpiewaną piosenkę Samotne wyspy serc z filmu The Riot (reż. Buzz Kulik, 1968) do słów Wojciecha Młynarskiego.
Kolejny utwór który usłyszała elbląska publiczność „Ja nie chcę spać” do słów Agnieszki Osieckiej, został zaśpiewany w sposób koncertowy. Delikatny i krystaliczny głos Miśkiewicz pozostanie na długo w pamięci. Błogostan, jaki malował się na twarzy wielu słuchaczy jest chyba najlepszą rekomendacją - Komeda inspirował właściwie wszystkich, polskich muzyków, nie tylko jazzowych – mówiła Dorota Miśkiewicz. – Z racji tego, ze koncert nazywa się „Okolice Komedy” my postanowiliśmy zaprezentować coś odrębnego, z repertuaru Henryka Miśkiewicza. Goście usłyszeli na koniec utwór „Pospieszenie”.
Adam Nowak – „Posłuchaj pan, panie podróżny…”
Adam Nowak - lider, wokalista oraz autor tekstów zespołu „Raz, Dwa, Trzy, który łączy w swojej twórczości inspiracje rockowe, folkowe z liryzmem płynącym z piosenki autorskiej oraz poezji śpiewanej, oczarował elbląską publiczność nastrojową „Kołysanką dla okruszka” Seweryna Krajewskiego i „Nim wstanie dzień”, balladą skomponowaną przez Krzysztofa Komedę, stanowiącą motyw przewodni w filmie „Prawo i pięść”. W oryginalnej wersji utwór wykonywał Edmund Fetting do słów Agnieszki Osieckiej, Nowak przedstawił go wczoraj w swoim własnym aranżu - Aż żal, że najlepsi tekściarze żyjący i nieżyjący napisali w sumie tak niewiele z jednym z największych powojennych kompozytorów, jeżeli chodzi o muzykę jazzową, bo takim był niewątpliwie Krzysztof Komeda - mówił Adam Nowak. – Szkoda też, że nie ma tych piosenek tak wiele żeby można je było cały czas odkrywać, oprócz tych, które są i można je interpretować na różne sposoby w nieskończoność i trudno jest napotkać takie utwory które jeszcze gdzieś są schowane, by mogły kiedyś ujrzeć światło dzienne.
Ostatni utwór – „Oczy tej małej” do słów Magdy Umer – bez nadmiernej ekspresji i dramatyzmu, który ma pokazać głębie tego tekstu, Adam Nowak swoją interpretacją wywołał u niejednego swojego słuchacza gęsią skórkę i w tym wydaniu słowa „Bóg cię pokaże swą nieczułością, za to, żeś gardził ludzką miłością”, niosą swoje pełne znaczenie.
Hanna Banaszak – „Zaśnij maleństwo, tak jak się godzi dziecinie..."
Na koniec elbląską publiczność porwała Hanna Banaszak, która już na początku powitana została gorącymi oklaskami. Rozpoczęła lirycznie „Sambą przed rozstaniem” ze swojego repertuaru, do słów wiersza Jonasza Kofty, głosem wyrażając całą tęsknotę i cierpienie nieszczęśliwej miłości.
Hanna Banaszak zaprezentowała też jedną z najbardziej znanych melodii Komedy – „Kołysankę” z filmu Romana Polańskiego „Dziecko Rosemary”. Film powstał w 1968 roku, już ponad czterdzieści lat temu. Trudno jednakże odmówić, zarówno filmowi jak i ścieżce dźwiękowej, blasku. Czarujący głos Banaszak i piękna, niepokojąca nuta „Kołysanki” były dobrym podsumowaniem niedzielnego wieczoru.
Jeśli jednak ktoś myślał, że Hanna Banaszak cały swój kunszt wokalny pokazała we wspomnianej „Kołysance”, był w dużym błędzie. Artystka zakończyła swój występ "partią trąbki" – w genialnej, a zarazem piekielnie trudnej kompozycji Chucka Manione. Jest to kompozycja dla trębacza na dodatek wirtuozowska, a momentami - karkołomna. Ale nie dla Hanny Banaszak, która fruwała po skali i skupiając się na wyrażaniu emocji, znakomicie odnalazła się w zmieniających się barwach i dramaturgicznych zwrotach akcji tego muzycznego tematu.
Na zakończenie trio artystów wykonało… kolędę w środku lata. „Szara kolęda” zabrzmiała dwukrotnie, gdyż elbląska publiczność nie pozwoliła wokalistom szybko zejść ze sceny. Na bis artyści udowodnili, że należą do czołówki najwybitniejszych polskich muzyków. O ile bowiem pierwsza interpretacja utworu oscylowała w formie lirycznej, z nutką nostalgii, o tyle drugi aranż rozbujał nas już w rytm bossa novy, dając potwierdzenie ich wspaniałego muzycznego temperamentu.
było cudownie!!!
Nie podobało mi się. Poza MIśkiewicz no i bandem Miśkiewiczów. Pan Nowak nigdy nie powinien śpiewać z nikim,poza własnym zespołem. Pani Banaszak jak zwykle super,ale zaśpiewała to samo co 2 lata temu w Elblągu. A w ogóle- czemu koncert był poświęcony Komedzie?Naliczyłam słownie 4 utwory,mające z Komedą coś wspólnego. ogółem-rozczarowanie.
Całkowite rozczarowanie , marnie i bez pomysłu , gdzie Komeda
Ja również spodziewałem się ciekawszej imprezy , a nie skladanki na prowincję .Najlepszym momentem były dwa pierwsze utwory zagrane przez rodzinny zespół Majewscy/ Miśkiewicze / Kurkiewicz. Dla mnie rewelacja , choć widać ,że nieczęsto grają w tym skladzie , oprócz sekcji Miśkiewicz / Kurkiewicz tworzącej przez lata połowę zespołu Tomasza Stańki .Wymieszanie popu z jazzem nie dało na tym koncercie najlepszego efektu . Banaszak ze swoim pianistą Kałużnym i Nowak niezbyt pasowali do reszty .W osobnych koncertach sprawdziliby się lepiej .Dziwny w stosunku do publiczności był także tekst Hanny Banaszak , że pewnie niewielu na elbląskiej widowni zna utwór Chucka Mangione / nie Manione, jak uważa autorka artykułu . Może lubię to co znam lepiej , ale Podzamcze ma zdecydowanie lepszy klimat .