Na alkoholizm jest sposób - cz. 1

O tym, jak ważne jest zdrowie nie trzeba nikogo przekonywać. Jak mówi przysłowie, „Kto zdrowia nie szanuje, ten na starość żałuje”. W Elblągu rozprowadzany jest bezpłatny miesięcznik „Zdrowy Elbląg”, który w całości poświęcony jest właśnie tej tematyce. Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom naszych czytelników nawiązaliśmy z zespołem redakcyjnym miesięcznika współpracę, aby i u nas publikowane były wybrane materiały poświęcone szeroko rozumianemu zdrowiu.

Chciałoby się inaczej. Chciałoby się, żeby alkoholizm ograniczał się do stereotypów, zacofania społecznego i marginesu. Jednak jest inaczej. Alkoholizm to choroba ucząca demokracji. Dotyka niezależnie od wykonywanych zawodów, poglądów politycznych, wartości ekonomicznych, sytuacji socjalnej, wyznawanej, bądź nie, religii.

Alkoholików, którzy wyrwali się ze szponów nałogu, można porównać do pasażerów statku, którzy w chwilę po katastrofie znaleźli się w samym środku oceanu i nocy. Są to zarówno pasażerowie tanich kabin jak i dostojni goście. Wydostali się z topieli i siedzą wspólnie w szalupach ratunkowych. Cieszą się odzyskaną szansą na życie, niewiele sobie robiąc z podziałów społecznych.

To właśnie jest ów sposób na alkoholizm. Ponieważ ta choroba łączy ludzi jak żadna inna nie jest w stanie tego uczynić. Ratunkiem jest poczucie wspólnoty i radość współistnienia. Alkoholizm jest tak głęboką katastrofą życiową, że cementuje przyjaźń ludzi, którzy często będąc zdrowymi nie mieliby ze sobą nic wspólnego.

Dzieje się tak, ponieważ alkoholik, który wyzdrowiał z alkoholizmu, zawsze jest bogato wyposażony we własne doświadczenie życia w uzależnieniu i uwolnienia z niego. To doświadczenie potrafi wzbudzić zaufanie u osoby, która jeszcze choruje. Jeżeli okaże się, że takie zaufanie nie zostanie uzyskane, to dla chorego można zrobić naprawdę niewiele albo nawet nic.

U człowieka, który wyzdrowiał z alkoholizmu, w kontakcie z drugim chorującym nie potrzebne są żadne ukryte intencje. Nie mają racji bytu motywy zarobkowe, głoszenie kazań, czy zadowalanie zwierzchników. Trzeźwy alkoholik, wobec jeszcze uzależnionego, nie musi się wykazywać mądrością nad mądrościami, ani być świętszym od Boga. Tutaj chodzi o współdziałanie, ponieważ obaj dbają o zachowanie swojego zdrowia. Tak jak rozbitkowie na morzu, nie przeżyją bez współpracy.

Podobnie jak ci w szalupie, otoczeni wzburzonym morzem i ciemnością, pijący alkoholicy otoczeni są ignorancją i niezrozumieniem. Otoczenie wręcz napiętnuje ich dobrymi radami lub oskarża o słabą wolę, brak kultury i zdrowego rozsądku. Jednak to nie działa, a często nawet pogłębia problem.

Ludzie, którzy nie utracili jeszcze kontroli nad ilością spożywanego alkoholu, mogą przestać pić, jeśli znajdą ku temu wystarczający powód. Alkoholicy, czyli tacy, którzy tej kontroli już nie posiadają, mają wyjątkową umiejętność upijania się właśnie wtedy, gdy oczekiwane jest od nich absolutnie odwrotne zachowanie. Często zresztą upijają się również wbrew obietnicom składanym samym sobie. W każdej innej dziedzinie życia są rozsądni i logiczni. Można na nich liczyć. Często posiadają wyspecjalizowane umiejętności i zdolności. Wydaje się, że powinni zajść naprawdę daleko. Ale gdy w grę wkracza alkohol, nałogowiec staje się wyraźnie nieuczciwy i egoistyczny. Choć sam tak tego nie spostrzega. Uważa siebie za świetnego aktora, potrafiącego idealnie ukryć wszystko co mogłoby go skompromitować. Zwłaszcza kiedy chodzi o picie.

Tłumacząc swoje pijaństwo posługuje się argumentami, jakby człowiek skarżący się na ból głowy bił się po niej młotkiem, by go zagłuszyć. A prawda jest taka - i alkoholicy czasami zdają sobie z niej sprawę - że sam nie wie dlaczego sięgnął po ten pierwszy kieliszek. Tym samym uruchomił cały ciąg fatalnych dla swojej trzeźwości, wydarzeń, które wciągnęły go w ciąg alkoholowy, z którego nie sposób się wyzwolić. Z chwilą, gdy alkoholik wprowadzi do swojego organizmu alkohol coś się dzieje, zarówno w sensie fizycznym jak i psychicznym, sprawiając, że nie może przestać pić.

Istnieje wiele teorii próbujących rozwikłać zagadkę: dlaczego alkoholik inaczej reaguje na alkohol niż zdrowy człowiek? Niestety, nadal nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie o przyczyny uzależnienia. Nikt nie potrafi też wyjaśnić dlaczego ludzie nie przestają pić nawet w obliczu śmiertelnego zagrożenia. Jednak trzeba zaznaczyć, że nawet najbardziej chroniczni alkoholicy po odpowiednim dla siebie okresie terapii zaczynają reagować na rzeczywistość tak samo jak zdrowi ludzie. Warunkiem takiego obrotu sprawy jest trwała abstynencja od alkoholu, praca nad sobą oraz pomoc innym alkoholikom, chcącym wydobyć się na brzeg trzeźwego życia.

W kolejnych tekstach będziemy przybliżać procesy powrotu do zdrowego życia, zarówno w aspekcie ogólnym jak i z rozróżnieniem, jak to działa u kobiet.


 

Zdrowy Elbląg