Co dał nam Ojciec Święty

Opadły flagi na masztach. Jan Paweł II nie żyje. Biało-żółte flagi Watykanu kirem żałobnym okryte. O godzinie 21.37 w sobotę, 2 kwietnia, w wigilię święta Miłosierdzia Bożego odszedł do wieczności, polski papież, Jan Paweł II, wielki orędownik Matki Bożej i czci Bożego Miłosierdzia.

Urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, niedużym górskim miasteczku, jako syn małżeństwa Karola i Emilii Wojtyłów. Jego rodzice zarówno matka jak ojciec byli  bardzo religijni. Matkę stracił kiedy ukończył 9 lat. Wychowywał go ojciec i Kościół. Jako młody chłopiec, gimnazjalista, był ministrantem, wstąpił też do koła Sodalicji Mariańskiej, gdzie został prezesem, jednak, kiedy wstępował na studia polonistyczne w Uniwersytecie Jagiellońskim nie myślał jeszcze o drodze kapłańskiej. Powołanie narodziło się u wielkiego papieża pod wpływem rozmów ze starszym   przyjacielem, ze środowiska parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach w Krakowie, Janem Tyranowskim, który zainteresował młodego Karola traktatami teologicznymi i św. Janem od Krzyża.

Do seminarium wstąpił w czasie II wojny światowej, w trudnym roku 1942, w rok po śmierci ojca. Świecenia kapłańskie otrzymał w roku 1946. Bardzo szybko trafił do Rzymu, gdzie kontynuował studia teologiczne, zakończone doktoratem w roku 1948. Po powrocie do Polski otrzymał parafię wiejską w Niegowici, ale już po roku musiał  pożegnać swoich parafian, wezwany do Krakowa do św. Floriana skąd po dwóch latach skierowany został przez ks. abp. Baziaka  do pracy naukowej. Habilitację uzyskał na Wydziale Teologicznym w Uniwersytecie Jagiellońskim, a w roku 1954 rozpoczął pracę jako wykładowca na katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W wieku 38 lat został biskupem, później arcybiskupem i metropolitą krakowskim w roku 1967 kardynałem. Jako kardynał uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. Odbywał wówczas liczne podróże zagraniczne z ramienia Episkopatu Polski. Był powszechnie znanym i lubianym kardynałem, dlatego w konklawe po śmierci Jana Pawła I został wybrany na przewodnika kościoła katolickiego, następcę św. Piotra, wiernego apostoła Jezusa.

Dniem wyborów do godności, która trwała  27 lat, był 16 październik 1978 roku. Od tego roku do 02. 04. 2005, jego mieszkaniem stał się Watykan. Karol Wojtyła jako Jan Paweł II prowadził Kościół katolicki, był papieżem przełomu wieków, czasu upadku wielkich systemów totalitarnych. Jako papież pielgrzymował  do chrześcijan w stu kilkudziesięciu krajach, wynosił na ołtarze około dwa tysiące świętych i błogosławionych. Zajmował się pracą naukową, był współtwórcą myśli teologicznej nowych czasów, jednocześnie jako ten, który chroni Kościół przed apostazją,  autorem 14 encyklik  kościoła katolickiego,  najważniejszych obok Pisma Świętego dokumentów dotyczących wiary i moralności Kościoła, należy je tutaj przynajmniej  tytułowo przedstawić.

Jako pierwsza ukazała się w roku 1979 encyklika „Redemptor hominis” Odkupiciel człowieka,  mówi ona o wielkim wyniesieniu i godności człowieka w planie Bożym. Kolejna „Dives in misericordia”  poświęcona jest Bożemu miłosierdziu, Bóg bogaty jest w miłosierdzie, ono jest wpisane w orędzie mesjańskie,  ukazują je czyny Jezusa i przypowieści. Człowiek również powołany został do bycia miłosiernym. Następna  „Laborem exercens”  ustanowiona została w 1981 roku, w 90 rocznicę ogłoszenia przez Leona XIII encykliki o pracy. Mówi ona o szacunku  pracodawcy dla człowieka, ale również o szacunku do pracy, jako jednego ze źródeł człowieczeństwa. O kwestii proletariatu i solidarności ludzi pracy. Odnosi się również do Jezusa i św. Józefa jako ludzi pracy.  Encyklika „Salvorum apostoli” zwraca się ku pierwszym ewangelizatorom słowiańskim Cyrylowi i Metodemu w tysięcznym roku ich dzieła misyjnego. Mówi o  działalności misyjnej Kościoła.  „Dominum et vivificandem” poświęcona jest  „Duchowi  Świętemu”, jako temu  który nieomylnie Kościół Boży prowadzi, jest ożywicielem zesłanym dla nas po odejściu do Ojca Syna Bożego. „Redemtoris mater” to hymn na cześć błogosławionej Maryi dziewicy i jej zbawczej misji w tajemnicy Chrystusa i Kościoła. Przez Maryję odnosi się Ojciec Święty tutaj również do roli kobiety jako matki w przygotowaniu rodziny chrześcijańskiej do uczestnictwa w misterium Kościoła. „Sollicitudo rei socialis” to kolejna encyklika dotycząca spraw społecznych, jak bieda, patologie, zagrożenie pokoju, w które angażuje się Kościół, Jan Paweł II porusza tutaj kwestie, które wcześniej omawiał jego poprzednik na Stolicy Piotrowej Paweł VI. Encyklika  “Redemptoris missio” potwierdza znaczenie misyjnej i ewangelizacyjnej roli Kościoła, dodaje nowy problem jakim jest konieczność  nowej ewangelizacji chrześcijańskiej Europy. „Centisimus annus” mówi o nowych zagrożeniach etycznych, o nadmiernej “liberalizacji zasad, także o możliwościach udziału katolików w życiu publicznym, w podejmowaniu decyzji politycznych, zawsze w duchu zakorzenienia w ewangelicznych wartościach  „Veritatis splendor” Blask prawdy – przybliża nam tradycje moralne w nauczaniu Kościoła a jej wątek poszerzony stanowi zdecydowanie broniąca prawa człowieka do życia „Evangelium Vitae”, Ewangelia życia, która podejmuje takie tematy jak aborcja, eutanazja i zdecydowanie je potępia jako godzące w nienaruszalność ludzkiego życia „Ut unum sint” mówi o dialogu ekumenicznym jako nowym powołaniu Kościoła katolickiego i chrześcijańskiego. Bardzo istotną dla życia Kościoła była   ogłoszona w 1998 roku encyklika „Fides et Ratio”, o relacjach między wiarą a rozumem. Rozum, jako droga poznania nie wyklucza możliwości poznawczej „z wiary”, te dwie drogi się uzupełniają. Ostatnią Encykliką z okresu pontyfikatu Jana Pawła II, polskiego papieża jest  ogłoszona w 2003 roku  „Ecclesia Eucharystia”, Eucharystia jako zbawcza obecność Chrystusa we wspólnocie wiernych, Eucharystia jako symbol łączności Boga przez swojego syna Jezusa Chrystusa z ludźmi. Jako pokarm pozostawiony wierzącym, źródło odkupienia i symbol wiecznej komunii duchowej jaka dzieje się miedzy człowiekiem i Bogiem. Człowiek korzystając z sakramentów posiada Boga tak jak Bóg posiada człowieka, oddając mu się jako pokarm.

Oprócz tych najważniejszych dokumentów Kościoła jakimi są encykliki papieskie, pontyfikat Jana Pawła II przyniósł też liczne, skierowane do biskupów, zgromadzeń zakonnych i wiernych adhortacje, orędzia,  listy apostolskie, wybory homilii ze wszystkich podróży apostolskich, a także dzieła literackie znane z okresu wcześniejszego, nie związanego z Rzymem  jak   dramaty „Przed sklepem jubilera” ; „Brat naszego Boga” także książki „Miłość i odpowiedzialność”; „Osoba i czyn” również utwory poetyckie  których uwieńczeniem był napisany w Rzymie, w roku 2003 „Tryptyk rzymski” w jakim papież oddawał hołd Bogu, odnajdując w Kaplicy Sykstyńskiej wszystkie źródła,  od stworzenia do odkupienia człowieka w zamyśle Bożym. Także pisane  z perspektywy Watykanu i Ojcostwa szczególnego, po namaszczeniu na następcę św. Piotra książki:  traktującą o powołaniu, „Dar i tajemnica”; oraz „Pamięć i tożsamość” jako książkę rozliczeniową z czasem przełomu wieków, przełomu tysiącleci w Kościele, ale również w świecie. Czasem który przyniósł wiele zła, ale również zrodził dobre owoce. Jan Paweł II był tym papieżem, który otworzył Kościołowi drzwi do trzeciego tysiąclecia, drzwi symboliczne i realne, rzymskiej Bazyliki Świętego Piotra.

Szczególną miłością darzył Jan Paweł II Polskę, wracał do niej chętnie realizując tutaj w pełni powołanie misyjne Kościoła. To jego obecność w Watykanie rozpoczęła liczne zmiany..., w Polsce powstało wiele uczelni i szkół  katolickich o podłożu teologicznym, a  także ogólnym i zawodowym. Wybicie się naszej ojczyzny na niepodległość, to bezsprzeczna zasługa pontyfikatu naszego papieża.  Smutek pożegnania Wielkiego Rodaka, który wniósł tak wiele nowego w życie Kościoła w Polsce i na świecie, pozostanie długo nieutulony.