Rzucająca z uśmiechem na twarzy Katarzyna Koniuszaniec, gestykulujący Antonii Parecki oraz dzieci, które prowadziły doping. To były ogromne emocje. Turniej o Puchar Prezydenta Elbląga okazał się sukcesem sportowym i organizacyjnym.
Oczywiście łatwo powiedzieć, że to sukces kiedy wygrana Startu przysłoniła obiektywne postrzeganie tych spotkań. Jednak zespół Antoniego Pareckiego zapracował na to fantastycznie i teraz zbiera zasłużone gratulacje. Ale trzeba pamiętać, że to tylko turniej towarzyski a rywale nawet jak zlekceważyli Strat to w następnych spotkaniach będą już bardziej zmobilizowani.
1. Antonii Parecki
Scenka ze spotkania z MKS Lublin. Trener gości siedzący na ławce i spokojnie obserwujący przebieg spotkania. Na sąsiedniej Atonii Parecki, wulkan energii, gestykulujący, prowadzący rozmowę z arbitrami. Co chwila podpowiadał, wymieniał uwagi z zawodniczkami. On jest ciągle z zespołem jest jego 8 zawodnikiem. Nasze piłkarki wiedzą, że mogą liczyć na niego w każdej sytuacji. W rozmowach podkreślają jaka ważna jest rola trenera Pareckiego –Trener jest znakomity, wspiera nas, daje cenne rady – mówi Ewa Sielicka wybrana najlepszą bramkarką turnieju. Kiedy widzi się tego faceta to odnosi się wrażenie, że wie czego chce, że ma pomysł. Rozegrał dwa turnieje i dwa wygrał. Jak na razie przegrał tylko jedno spotkanie i ograł medalistów mistrza MKS, wicemistrza Zagłębie Lubin oraz trzecią drużynę Politechnikę Koszalin. Ten człowiek może sprawić, ze o elbląskiej piłce ręcznej będzie głośno. - Cieszy ten sukces jednak trochę przeraża mnie ten optymizm bo mamy wygrywać nie teraz tylko w lidze. Dziewczyny przepracowały okres przygotowawczy fantastycznie i widać efekty. Ten sukces jest świetnym materiałem do przygotowań w dalszym okresie. Masz atak wygląda dobrze, Musimy poprawić naszą obronę. Teraz przez dwa tygodnie będziemy pracować na własnych obiektach. – mówi Parecki. Trenerze widać pańską pracę. Teraz czekamy na ligę i debiut przed kamerami Polsat Sport. Spotkanie 9 września z Pogonią Baltica Szczecin pokaże telewizja.
2. Siła ataku
Jak bardzo się zmieniło rozgrywanie ataku przekonałem się patrząc na grę Katarzyny Koniuszaniec. W różnych sytuacjach widać ten spokój i wiedzę na temat własnej formy. Sympatyczna pani Kasia rzucała bramkę za bramką z uśmiechem na twarzy. Inne zawodniczki tez wyglądały jakby ta gra sprawiała im ogromną frajdę. Start zaczął w ataku nie irytować kibiców tylko dawać im powody to częstych braw. Kombinacyjne akcje , celne rzuty i pewność tego że można wykorzystać każdą okazję do zdobycia gola. Dobrze zagrała Monika Aleksandrowicz. Zdobywająca bramki z koła Valeria Zoria to klasa na tej pozycji lepsza do Matouskovej. Start zdobył najwięcej bramek w turnieju bo w 4 spotkaniach 118 razy trafiał do bramki rywala.
3. Atmosfera w klubie
Takiej atmosfery to chyba dawno nie było. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. Tego nie da się łatwo zrobić. To zasługa Pareckiego jednak poparta grą na parkiecie. Zawodniczki widzą, że trener ma pojęcie o piłce ręcznej i że mogą się czegoś od niego nauczyć. Można zrobić fajną atmosferę jednak jeżeli to nie będzie poparte rezultatami to mogłoby się okazać ,że był to tylko słomiany zapał. Jednak dziewczyny zaufały trenerowi i zobaczyły, że to popłaca. A to jest istotne szczególnie na początku ich współpracy. Atmosfera buduje wyniki a wyniki budują atmosferę. Parecki sprawił, że wszystkim po prostu chce się chcieć.
4. Ewa Sielicka
Odkrycie turnieju. Trenerzy chcą mieć w składzie dwie równorzędne bramkarki a w Starcie chyba Ewelina Kędzierska i Ewa Sielicka pokazały, że prezentują dobry poziom a przecież rywalizowały z najlepszymi zespołami w Polsce. –Byłam bardzo zaskoczona, nie spodziewałam się tego. Dopiero rozpoczynam karierę w Ekstraklasie, wcześniej występowałam w SMS Gliwice. Będę pracować by lepiej prezentować się w następnych spotkaniach. – mówi Sielicka. Po wręczeniu nagród wyróżniona zawodniczka była oblegana przez kibiców. To dla niej nowe doświadczenie, ale uśmiech towarzyszył jej gdy prezentowała dumnie swoją nagrodę. Wyróżnienie dla Sielickiej miało również inne znaczenie. To sukces także zarządu, który zdołał przekonać Pareckiego do prowadzenia Startu i poprzez to do klubu przyszły reprezentantki Polski Joanna Waga, Kinga Grzyb, Katarzyna Koniuszaniec i bramkarka Sielicka. Sprowadzenie tych zawodniczek to na razie znakomite transfery bo widać ,że będą one jednymi z wiodących w Starcie.
5. Frekwencja i doping dzieci
Trochę zastanawiałem się jaka będzie frekwencja na tym turnieju. Jednak zauważyłem, że kibiców piłki ręcznej w naszym mieście jest sporo. Średnio na Starcie około 250 widzów jednak na rywalizacji z MKS Lublin było ich około 300. Relacje na Info.elbląg.pl śledziło ponad półtora tysiąca kibiców. To dobry rezultat jak na spotkanie towarzyskie. To pokazuje że Elbląg potrzebuje dobrej postawy Startu. Najbardziej dziwne było prowadzenie dopingu dla gospodarzy przez grupę… dzieci, które były zaopatrzone w bęben i głośny sprzęt.
Spotkania w turnieju
Start Elbląg – Politechnika Koszalin 27-22
Pogoń Baltica Szczecin – MKS Lublin 31-24
Politechnika Koszalin – Pogoń Baltica Szczecin 19-20
Sambor Tczew – Start Elbląg 17-31
MKS Lublin – Politechnika Koszalin 28-22
Pogoń Baltica Szczecin – Start Elbląg 23-32
MKS Lublin – Sambor Tczew 35-24
Sambor Tczew – Pogoń Baltica Szczecin 23-37
MKS Lublin – Start Elbląg 25-28
Politechnika Koszalin – Sambor Tczew 33-19
Nagrody dla zawodniczek
Najlepsza zawodniczka turnieju: Monika Głowińska (Pogoń Baltica Szczecin)
Najlepsza bramkarka: Ewa Sielicka (Start Elbląg)
Najskuteczniejsza zawodniczka: Alina Wojtas (MKS Lublin)