Wielki Czwartek to święto ruchome w kalendarzu chrześcijańskim. Przypada w Wielkim Tygodniu na 3 dni przed Wielkanocą. Święto to jest obchodzone w różnych odłamach chrześcijaństwa na pamiątkę ustanowienia sakramentów: kapłaństwa i małżeństwa.
Wielki Czwartek w kościele uchodził za dzień pojednania z grzesznikami. Odprawiano wówczas trzy Msze Czwartkowe: dla pojednania grzeszników z Kościołem, dla poświęcenia olejów oraz dla ludu. Współcześnie w kościołach katedralnych ma miejsce uroczysta Msza Święta sprawowana w godzinach porannych przez biskupa wraz z prezbiterami, czyli księżmi. Podczas tej mszy poświęcone były oleje służące do namaszczeń m.in. podczas chrztów i bierzmowań. W trakcie jej trwania odbywa się odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.
Podczas pierwszego z dni Triduum Paschalnego w kościołach parafialnych odprawiana była wieczorna msza święta - Msza Wieczerzy Pańskiej. Podczas śpiewania "Chwała na wysokości" biły wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu utworu dzwony i organy milkną aż do wielkanocnej mszy rezurekcyjnej. W niektórych kościołach odbywał się obrzęd mycia nóg dwunastu mężczyznom, czyli tzw. "Mandatum". Podczas czwartkowej mszy konsekruje się odpowiednią ilość komunikantów tak, aby wystarczył także na kolejny dzień.
Po uroczystości Najświętszy Sakrament przenosił się do kaplicy adoracyjnej, na pamiątkę uwięzienia Chrystusa po Ostatniej Wieczerzy. Adoracja trwała także następnego dnia - w Wielki Piątek. Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy. Tabernakulum zostaje otwarte i puste, a Wieczna lampka zgaszona.
