Aktorka, która zaraża młodzież...teatrem!

Jest aktorką, ale na potrzeby Zespołu Teatralnego Karan wciela się w scenografa, reżysera, choreografa i ...trudno wymienić w kogo jeszcze. Doskonale zna problemy dzieci i młodzieży ze świetlic socjoterapeutycznych KARAN, bo to właśnie je skupia prowadzony przez nią zespół teatralny. Mowa o Irenie Adamiak, która poprzez teatr przekazuje młodzieży, że wiara we własne możliwości, praca  i upór, nawet wobec piętrzących się przeszkód - opłacają się! Spektakle realizowane przez uczestników zespołu wielokrotnie zdobywały nagrody i wyrazy uznania w różnych konkursach czy przeglądach teatralnych.

Zespół Teatralny Karan w Elblągu działa od 2001 roku. Skupia dzieci i młodzież ze świetlic socjoterapeutycznych KARAN. W tym czasie zrealizował szereg spektakli, programów i warsztatów. Członkowie zespołu  pracują m.in. nad technikami teatralnymi, choć efekt końcowy ich pracy w formie spektaklu - nie jest najważniejszy. Jednym z celów jest podwyższenie samooceny i akceptacja w grupie, oraz polepszenie stosunków interpersonalnych.

- Co mi daje praca z dzieciakami?  Zabrzmi to bardzo egoistycznie: poczucie bycia potrzebnym. Mam wrażenie, że moje życie zyskuje na wartości, jest głębsze, pełniejsze i… bardziej uduchowione, że zostawiam jakiś trwały ślad po sobie – mówi aktorka Irena Adamiak, opiekunka zespołu teatralnego przy Kranie. - I je kocham, te dzieciaki przez które czasami ręce mi opadają a zwątpienie ogarnia myśli. I drę się by je przekrzyczeć, bo włażą mi na głowę i próbują udowodnić, że są ,,mądrzejsze od kury’’. Jak myślę o tych mniejszych i większych ,,wredotach’’, ,,basałykach’’, to mi się po prostu ciepło robi na sercu i bym uściskała, utuliła… Po prostu. A i one, choć przed chwilą zalałam ich decybelami, przytulają się (te mniejsze) i oblepiają jak winogrona. A starsze zapraszają do znajomych przez portal nasza-klasa. I pracując z nimi zapominam o Bożym Świecie, o wszystkich problemach: sercowych, finansowych, zawodowych.

Dzieciom bardzo podobają się zajęcia prowadzone przez panią Irenę.
- Na początku nie rozumieliśmy po co wciąż powtarzamy te same sceny – mówią Bartek i Adam, chłopcy ze świetlicy terapeutycznej. – Czasami byliśmy znudzeni i zmęczeni i nie chciało nam się pracować. Lecz po pierwszej naszej premierze, która okazała się sukcesem, czuliśmy się bardzo dumni i teraz wiemy, już tak bardzo nie protestujemy gdy musimy powtórzyć jakąś scenę.

Wszystko zaczęło się od wolontariackiej pracy aktorki, Ireny Adamiak, z dziećmi ze Świetlicy   Socjoterapeutycznej Karan, przy Kościele Bożego Ciała. W wyniku tej pracy powstał spektakl ,,Mały książę’’, i ,,Kopciuszek’’ według Jana Brzechwy. Ale to był dopiero początek. Przez te lata zespół teatralny zrealizował wiele oryginalnych pomysłów.

- Gdy tylko przyjechałam do Elbląga, 10 lat temu, przechodziłam obok kościoła Bożego Ciała i zobaczyłam napis ,,Świetlica Socjoterapeutyczna KARAN’’ - opowiada Pani Irena. - Akurat przygotowywałam z kolegami aktorami prywatne przedstawienie dla dzieci pt. ,,Jaś i Małgosia”. Weszłam i zapytałam kierowniczkę Świetlicy, Krystynę Leonhardt czy możemy w prezencie zagrać dla dzieciaków premierę. Zagraliśmy, a za jakiś czas Pani Krystyna zadzwoniła i poprosiła bym pomogła przygotować z dzieciakami spektakl ,,Mały Książę” jako wolontariusz. Nie odmówiłam i nie wytłumaczę dlaczego. Akurat bardzo dużo wtedy pracowałam, syn miał 7 lat, trzeba było poświęcać mu dużo czasu. Naprawdę nie wiem dlaczego nie odmówiłam. W następnym sezonie kolejna premiera prywatnego przedstawienia w prezencie dla Karanu, znowu mnie poproszono o przygotowanie następnego przedstawienia, też w formie wolontariatu, też nie odmówiłam…. A potem był projekt… i tak to zaczęło jechać własnym torem.

W 2001 r. projekt Ireny Adamiak  ,,Dobre postanowienia – rzecz o Pinokio’’ znalazł się w gronie nagrodzonych na konkursie grantowym Fundacji Batorego ,,Artyści w Akcji – Sztuka dla Harmonii Społecznej’’. W ramach tego projektu powstał spektakl pod tym samym tytułem, który zdobył główną Nagrodę na Forum Teatrów Szkolnych 2002 w MDK w Elblągu. W czerwcu 2003 r. Zespół wyjechał ze spektaklem ,,Dobre postanowienia – rzecz o Pinokio’’ na Festiwal Teatrów Amatorskich XVI Płośnickie Lato Teatralne.



Sezon 2004/2005 stał się sezonem znaczącym i pełnym sukcesów w historii Zespołu. Projekt Ireny Adamiak ,,Skrzynia pełna skarbów’’ został nagrodzony grantem przez Stowarzyszenie Teatralno-Edukacyjne ,,Wybrzeżak’’ w konkursie ,,Sztuka Dla Harmonii Społecznej”. Sezon 2005/2006 to  integracyjne warsztaty teatralne (włączające do współpracy dzieci niepełnosprawne) ,,Teatr Przebudzenia’’.

Z działań teatralno – dramowych zrodziły się spektakle: ,,Agresja w szkole’’ – Problem zawarty w tytule szczególnie zainteresował dzieci i ze  scenek wymyślonych przez nie powstał krótki pokaz warsztatowy zaadresowany do  dorosłego widza.

W  styczniu 2007r. Zespól zdobył Nagrodę Główną na Miejskim Przeglądzie Szkolnych Zespołów Kolędniczych w MDK w Elblągu za spektakl „Bóg się rodzi” - jasełka stworzone przez dzieci, osadzone w w realiach współczesnego Elbląga.

Rok 2008 to realizacja projektu „Fair Play jest OK”. Przez ostatni rok podopieczni Świetlic Socjoterapeutycznych KARAN uczestniczyli w zajęciach teatralnych prowadzonych przez aktorkę Irenę Adamiak. Na zakończenie pracy przygotowali musical „Smok ze Smoczej Jamy” na podstawie wiersza Wandy Chotomskiej.

Jak widać, za zespołem mnóstwo pracy i sukcesów. Teraz czas na zregenerowanie sił, by energicznie realizować plany na przyszłość.
- Na razie plany są skromne. A raczej nie myślę o planach. Chcę odpocząć. Odpocząć, bo czuję się zmęczona – mówi Irena Adamiak. - To wyczerpująca praca fizycznie (głos, ekspresja ciała, by choć trochę zarazić dzieci entuzjazmem) i psychicznie (ciągłe udowadnianie dzieciom, że warto, że cierpliwość i systematyczność popłaca, że będzie wielka satysfakcja na zakończenie pracy. i poczucie odpowiedzialności za wykonanie zadania, które powinno być na dobrym poziomie). Ale na pewno pragnę by dzieci ze ,,Smokiem ze Smoczej Jamy’’ wystąpiły na najbliższym Forum Teatrów Szkolnych w MDK w Elblągu. Ciągle noszę się z zamiarem by podjąć wyzwanie pracy indywidualnej z kilkorgiem dzieci, takich, które bardzo chcą poślęczeć nad słowem,  przygotować je do konkursu recytatorskiego. Poćwiczyć dykcję, głos i technikę mówienia różnych rodzajów wiersza czy prozy. W ten sposób jeszcze z uczestnikami Zespołu Teatralnego Karan nie ćwiczyłam. 

Praca takich osób jak Pani Irena Adamiak, niewątpliwie zasługują na uznanie. Dlatego na łamach naszego serwisu będziemy przybliżać ich sylwetki. Jeżeli znacie osoby z pasją albo nietypową umiejętnością, o których rzadko słychać – napiszcie do nas maila: karolina@info.elblag.pl. Warto pisać o tym co dobre i pożyteczne.